Na sierpniowym spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki omawialiśmy „Patrię”- Fernando Aramburu, za którą autor dostał między innymi nagrodę National Prize of Literature w 2017 roku.
Książka dzieje się w ostatnich kilkudziesięciu latach Kraju Basków i opisuje historię dwóch rodzin, z dwóch różnych perspektyw. Z jednej strony mamy zwolenników działań ETA w dążeniu do wyzwolenia narodu z rąk ciemiężycieli, druga zaś to obraz ofiar działań bojowników.
Bittori- po utracie męża z rąk ETA nie może się pogodzić ze stratą najbliższej jej osoby. Chociaż u jej boku trwają kochający syn i córka, Bittori czuje że jej życie nie będzie już takie samo. Wraz ze śmiercią męża utraciła szczęście. Po powrocie do wioski próbuje dowiedzieć się czy syn jej byłem przyjaciółki zabił jej męża.
Miren-przykładna matka i żona, zwolenniczka działań bojowników. Jej najstarszy syn wstępuje do grona bojowników ETA, po kilku latach zostaje skazany za działalność terrorystyczną. Jako matka nie może się pogodzić z utrata syna. Gdy jej była najlepsza przyjaciółka Bittori wraca do wioski, Miren czuje, że będą z tego same kłopoty.
Aramburu w swojej książce pokazuje cały wachlarz ludzki emocji. Jest to książka o utraconych relacjach, ludzkim strachu. W dosadny sposób pokazuje do czego doprowadza skrajny nacjonalizm i fanatyzm. Patria to również świetny przykład zmieniających się relacji zarówno rodzinnych jak i społecznych, jak łatwo człowieka może dosięgnąć wykluczenie z rąk najbliższych, szczególnie w mniejszych wioskach.
Po przeczytaniu książki nasunęło mi się pytanie czy wojna może być uzasadniona moralnie, czy niepodległość powinna być okupiona życiem niewinnych osób, często przyjaciół i sąsiadów. Oraz kiedy patriotyzm zamienia się w nacjonalizm.
Polecamy!!!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz