W Zaziemiu

Tradycyjnie z początkiem miesiąca aktualności z obrad naszego Dyskusyjnego Klubu Książki. Tym razem przedmiotem spotkania była książka pt. "Zaziemie" J.Šrámkovej - młodej czeskiej autorki, która już za swój powieściowy debiut doceniona została nagrodą Jiřího Ortena  w 2008r. "Zaziemie", kolejna książka w jej dorobku, wzbudziła wiele emocji wśród naszych Klubowiczów. 

O szczegółach opowie Marysia:

Czym jest Zaziemie? Tym właśnie pytaniem rozpoczęliśmy nasze grudniowe spotkanie. Czemu właśnie w ten sposób? Ponieważ tym razem mierzyliśmy się z książką Jany Šramkovej o takim właśnie tytule.

O czym jest „Zaziemie”? Nie sposób odpowiedzieć na to pytanie, bo jak się okazało, dla każdego klubowicza o czymś innym. Sama lektura wywołała skrajnie sprzeczne opinie i emocje. Od zachwytu, przez obojętność aż do dezaprobaty.

Jedni zachwycali się pięknem i subtelnością silnie zmetaforyzowanego strumienia świadomości, innych męczył natłok urywanych zdań i nagłych przeskoków myśli.

Część z nas była poruszona dogłębnością i szczerością wyznań głównej bohaterki, niektórzy czuli się zniesmaczeni zbytnim ekshibicjonizmem.

Różne punkty widzenia, różne oczekiwania i doświadczenia odbiorców, a książka jedna – przepełniona emocjami, bardzo osobista, pisana subtelnym językiem pełnym metafor.

To historia żałoby po śmierci ukochanej babci. Bohaterka jest młodą, bardzo wrażliwą kobietą, która wraz z odejściem nestorki traci poczucie bezpieczeństwa, nie czuje się jeszcze gotowa by całkowicie wejść w dorosłość i stać się oparciem dla innych, tak jak babcia była ostoją dla jej świata. Źródłem ocalenia stają się wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w domku w Mỳcie, które tworzą najbardziej intymną wewnętrzną przestrzeń – przestrzeń mityczną – to między innymi one pomogą bohaterce odnajdywać poczucie bezpieczeństwa w sobie samej i stać się jak babcia Noemi.

Uwaga: Książkę należy czytać powoli.

Za miesiąc - "Sieroce pociągi" autorstwa Ch.Baker - Kline.